czubajka sutkowata (Macrolepiota mastoidea) – kapelusz bardziej jednolicie ubarwiony, a pierścień na trzonie praktycznie nie przesuwa się. sinoblaszek trujący Chlorophyllum molybdites. Jest silnie trujący. Gatunek ten jak dotąd w Polsce nie występuje, ale jest częsty w USA i rozprzestrzenia się. Przypisy
Przeskocz do treści Czubajka kania Bardzo dobry grzyb jadalny. Najczęściej spożywa się młode lub średnio rozwinięte kapelusze. Można je przygotować podobnie jak sznycle wiedeńskie. Uwaga! Skórkę kapelusza należy zdjąć nożem. Rośnie od lipca do października w lasach iglastych i liściastych. Piękne okazy można spotkać na dobrze wygrzanych trawiastych polanach. Rosną pojedynczo lub w grupach. Miąższ biały. U góry trzona znajduje się podwójny ruchomy pierścień. Kapelusz początkowo brązowy, następnie powstają odstające łuski. Jajowaty, stożkowaty, a później płaski. Inna nazwa: sowa, kania, parasolowiec, gapa, parasolnik. To jeden z największych naszych grzybów kapeluszowych. Czubajki występują nie tylko w lesie, ale również w sadach, na pastwiskach oraz na kompoście Nawigacja wpisu
Czubajka kania to pospolity grzyb, który jest spotykany praktycznie w całej Polsce, ale, niestety, nie powinien być spożywany codziennie. Przede wszystkim dlatego, że jest ciężkostrawny i w nadmiarze nadwyręża żołądek.
Czubajka kania, sowa, kania (Macrolepiota procera) to gatunek jadalnego grzyba z rodziny pieczarkowatych. Ma orzechowy smak i zapach. Jadalne są tylko kapelusze, które przyrządza się jak kotlety w panierce. To grzyb o wyśmienitym - galeriaKliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć. © pit24 - POWIĘKSZWystępowanie i środowisko PLRośnie w świetlistych lasach liściastych, rzadziej iglastych, a także na łąkach na skrajach pojawiają się od lipca do i anatomiaKapelusz ma 10-25 cm średnicy. Trzon ma 15-30 cm wysokości. Kapelusz szarawy, jasnobrązowy, pokryty łuskami. Kształt najpierw pałeczkowaty, później wypukły i rozpostarty. Blaszki wolne, białawe, gęsto rozmieszczone. Miąższ jest biały i delikatny. Trzon białawy z ciemniejszymi łuseczkami, układającymi się w zygzaki. Jest długi, ma cylindryczny kształt i bulwiastą podstawę. Dobrze widoczny podwójny pierścień, który z łatwością się przesuwa. Podobne gatunki Kania przypomina także jadalne czubajkę czerwieniejącą i czubajkę beżową. Jedna z odmian czubajki czerwieniejącej powoduje zatrucia. Czubajka czerwieniejąca przy skaleczeniu blaszek i miąższu zabarwia się na kolor czerwony. Kania jest także podobna do dużo mniejszej i wydzielającej przykrą woń czubajeczki gatunków podobnychRóżne gatunki można ze sobą pomylić, a pomyłka może być tragiczna w skutkach. Dzięki naszej porównywarce łatwiej można stwierdzić jak wygląda dany grzyb w zestawieniu z podobnymi gatunkami, nauczuć się jak rozpoznać właśniwy gatunek i jak odróżnić go od innego. Są tu ujęte tylko wybrane cechy gatunkowe. Zestawienie ma charakter poglądowy. Nic nie zastąpi doświadczenia w zbieraniu kaniaMacrolepiota proceraSmak: brak danychZapach: brak danychZdatność: jadalnyŚrodowisko: lasy iglastełąkilasy liściasteKształt: grzyb blaszkowyTryb życia: saprofitCzas występowania VII VII IX XInne cechyZaleca się zbierać dojrzałe okazy kani. Muchomor ma zielonkawy odcień, a kania brązowy. Pierścień kani przesuwa się po trzonie. Podstawa trzonu nie jest w pochwie. to duży grzyb. Nie ma gładkiego sromotnikowy, muchomor zielonawyAmanita phalloidesSmak: brak danychZapach: miodowy, nieprzyjemnyZdatność: śmiertelnie trującyŚrodowisko: lasy iglastelasy liściasteKształt: grzyb blaszkowyTryb życia: grzyb mikoryzowyCzas występowania VII VII IX X XIInne cechyPodstawa trzonu jest silnie zgrubiała, w pochwie, która nie występuje u wymienionych jadalnych grzybów. Kapelusz jest zielonkawy, żółtozielony, oliwkowy, czasem biało nakrapiany. Trzon ma postrzępiony, prążkowany czerwieniejącaChlorophyllum rhacodesSmak: brak danychZapach: brak danychZdatność: jadalnyŚrodowisko: lasy iglastelasy liściasteKształt: grzyb blaszkowyTryb życia: saprofitCzas występowania VII VII IX XInne cechyCzubajka czerwieniejąca przy skaleczeniu blaszek i miąższu zabarwia się na kolor ostrołuskowaLepiota asperaSmak: brak danychZapach: nieprzyjemnyZdatność: trującyŚrodowisko: lasy iglastelasy liściasteKształt: grzyb blaszkowyTryb życia: saprofitCzas występowania VII IX XInne cechyOd kani rożni się mniejszymi rozmiarami i przykrym zapachem. Na kapeluszu ostre i zagrożenia Brak odróżnić kanię od muchomora sromotnikowego? Muchomor sromotnikowy i kania są do siebie nieco podobne w przypadku bardzo młodych owocników. Lepiej więc zbierać dojrzałe okazy kani. Muchomor ma zielonkawy odcień, a kania brązowy. Pierścień kani przesuwa się po trzonie. Muchomor ma podstawę trzonu w pochwie. Kania jest większa i nie ma gładkiego przyrody123456789101112Opis ●●●● Okres występowania owocników czubajki tylko bieżące wydarzeniaCechyŚrodowskolasy iglastełąkilasy liściasteJadalnośćgatunek jadalnyOstrzeżenieZbieranie grzybów wymaga ich dobrej znajomości i dużego doświadczenia w ich zbieraniu. Każdego roku w wyniku złej identyfikacji gatunków grzybów umiera sporo ludzi w Polsce. Nie zbieraj i nie jedz grzybów, których nie znasz lub co do których masz jakiekolwiek wątpliwości. Pamiętaj, że często gatunki jadalne i trujące są do siebie bardzo podobne, szczególnie w przypadku młodych owocników. Często identyfikacja tylko na podstawie zdjęcia może być nieco myląca. Przy identyfikacji gatunku trzeba uwzlędniać wiele czynników, a więc atlas grzybów może jedynie wspierać grzybiarza w identyfikacji gatunku, nie może jednak zastąpić doświadczenia i zdrowego rozsądku. Właściciel strony nie bierze odpowiedzialności za zbieranie i spożywanie grzybów przez użytkowników gatunki grzybówQuizRozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj postępować przy zatruciu grzybami?Zatrucie grzybami może bardzo niebezpieczne dla zdrowia i życia. Jak postępować w takim przypadku? Jak udzielić choremu pomocy?Grzyby marynowane w occieGrzybki marynowane w occie to doskonały sposób na zachowanie smaku grzybów na długi czas. Marynowanie w occie nadaje grzybom specyficzny smak. Stają się doskonałą przekąską i dodatkiem do innych suszyć grzyby?Suszenie grzybów to jeden ze sposobów ich konserwowania, bardzo popularny wśród grzybiarzy. Suszenie nadaje grzybom nie tylko trwałość, ale dodaje im także aromatu i nie pozbawia ich przy tym wartości zbierać grzyby?Czy przy grzybobraniu należy się kierować jakimiś zasadami? Czy wykręcać grzyby, czy też ścinać je nożykiem? Używać kosza czy reklamówki? Oto garść porad dla jest to zjawisko współżycia grzybów z korzeniami, a nawet nasionami roślin naczyniowych. Gdzie na grzyby? Występowanie i mapa grzybówGdzie się najlepiej wybrać na grzyby? Kiedy? W jakiej części Polski szukać? Nie wystarczy się wybrać zwyczajnie do lasu. Trzeba wiedzieć jeszcze kiedy i trująceGrzyby mogą zabić. Najgroźniejsze są muchomory, a wśród nich muchomor sromotnikowy i jadowity. dlatego zbieranie grzybów jest dla ludzi jadalneGrzyby spożywa się od niepamiętnych czasów. Są elementem składowym wielu przepisów. Są zwykle dodatkiem do potraw, przyprawą, która nadaje specyficzny smak i zapach sosom, jajecznicy, bigosowi, całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:Hans - Atlas grzybów jadalnych i trujących, ISBN 978-83-7773-304-2, RM 2014 Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich - Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003 Markus Fluck - Atlas grzybów - oznaczanie zbiór użytkowanie, 978-83-7175-858-4, Delta 2015 © 2021-02-15, GAT-639016Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
Kania (czubajka kania) to grzyb jadalny, który przez wiele osób uważany jest za przysmak. Niestety, kania często bywa mylona z grzybami trującymi, w tym z muchomorem sromotnikowym. Sprawdź, jak wygląda kania i jak ją odróżnić od trujących grzybów?Grzyb ten znany jest pod nazwą sójka, sowa, jest grzybem jadalnym. Jest bardzo smaczny. Pierścienie są jednak gorzkie. Ponoć najsmaczniejsze są przyrządzone w panierce, jak Młode okazy tego grzyby bardzo łatwo jest pomylić ze śmiertelnie trującym muchomorem sromotnikowym. Szczególnie z jego białymi najłatwiej znaleźć na brzegach lasów liściastych i iglastych, na polanach i zrębach, czasem także na łąkach. Występuje w okresie od lipca do wygląda?Grzyb ma kształt parasola o średnicy 10-30 cm. Ma mały garb na środku, jego skórka jest lekko popękana i łuszcząca się. Młode okazy mają brązowy kapelusz. Jego brzegi są postrzępione i zazwyczaj białe. Blaszki grzyby są gęste, białe nie dochodzą do trzonu. Trzon ma długość ok 20-40 cm, jest wysmukły, u dołu bulwiasty. U młodych grzybów jest brązowy. Starsze grzyby maja trzon popękany. Na nim osadzony jest ruchomy biały pierścień. Czasem na trzonie dostrzec można ciemne poprzeczne prążki. U młodych grzybów jest pełny i gąbczasty, u starszych pusty w środku.Kania jest grzybem z blaszkami, najczęściej białymi lub kremowymi. 2. Kania ma na trzonku charakterystyczny, biały pierścień. 3. Kania jest saprotrofem. 4. Kania jest grzybem jadalnym. 5. Kania ma bardzo intensywny, przyjemny aromat, dlatego często używany jest w przyprawach. Kania to jadalny grzyb, który nie cieszy się wprawdzie tak dużą popularnością, jak prawdziwki, czy też kurki, jednak z uwagi na jego walory smakowe warto od czasu do czasu delektować się tym przysmakiem. Wśród rodziny kaniowatych można wyróżnić aż kilka rodzajów tych grzybów, jednak najpopularniejszym jest oczywiście kania czubajka. Niestety wspomnianego grzyba na leśnych ścieżkach można bardzo łatwo pomylić od trującego muchomora, dlatego też warto dowiedzieć się, w jaki sposób te dwa grzyby można od siebie odróżnić. Czym zatem charakteryzuje się kania, czy grzyb ten zawiera jakieś wartości odżywcze pomimo tego, iż niemal w całości składa się z wody i w jaki sposób kanię można wykorzystać w kuchni? Charakterystyka kani Kania to dosyć charakterystyczny grzyb, który można rozpoznać po długim trzonie (ok. 40 cm), a także cylindrycznym kształcie. Kania u dołu ma bulwiaste zgrubienie, natomiast wnętrze trzonka jest całkowicie puste i włókniste. Z uwagi na fakt, iż trzonek kani jest dosyć twardy, to nie znalazł on żadnego zastosowania w świecie kulinarnym. Kapelusz kani w pierwszej fazie wzrostu grzyba jest cały brązowy, jednak z czasem zaczyna pękać, a na jego powierzchni powstają białe łuski. Jeśli chodzi natomiast o drugą stronę kapelusza, to jest ona wyłożona gęstymi i zaokrąglonymi blaszkami, dlatego też grzyb bardzo często mylony jest z muchomorem. Gdzie jednak można spotkać kanię? Głównie na polanach, brzegach liściastych lasów oraz przy drogach. Kania jako miejsce swojego wzrostu upodobała sobie trawiaste miejsca, dlatego też poszukując tego grzyba, warto bardzo dokładnie zaglądać pod wysokie trawy. Wartości odżywcze kani Kania zaliczana jest do grona jednych z najsmaczniejszych grzybów, jednak w odróżnieniu od kurek, prawdziwków oraz podgrzybków jej spożycie nie jest niestety aż tak duże. A wielka szkoda, ponieważ w tym niewielkim grzybie znajduje się wiele cennych dla naszego zdrowia substancji odżywczych takich jak witaminy D, B1, B2, żelazo, potas, mangan oraz fosfor. Kanie zawierają również w swoim składzie dosyć duże ilości białka, które jak wiadomo, wpływa korzystnie na prawidłowe funkcjonowanie wszystkich naszych narządów wewnętrznych. Niestety z uwagi na fakt, iż we wspomnianych grzybach znajduje się również ciężkostrawna chityna, to niestety obecne w kaniach białko nie jest zbyt dobrze przyswajalne przez nasz organizm. Z tego też względu wegetarianie oraz weganie nie powinni w kaniach szukać dobrej alternatywny dla białka zwierzęcego, wprowadzając do swojego menu inne produkty spożywcze bogate w ten składnik. Z uwagi na wspomnianą wcześniej chitynę kanie, podobnie zresztą, jak i inne grzyby należą do grona ciężkostrawnych produktów żywnościowych, dlatego też nie powinny być one spożywane przez małe dzieci, osoby mające problemy z trawieniem oraz osoby w podeszłym wieku. Jak odróżnić kanię od muchomora? Kanię z uwagi na swój wygląd można bardzo łatwo pomylić z muchomorem sromotnikowym, dlatego też warto dowiedzieć się tego, w jaki sposób te dwa grzyby można od siebie odróżnić. Muchomor sromotnikowy w odróżnieniu od kani nie ma charakterystycznego ruchomego pierścienia, a jego kapelusz z reguły jest całkowicie gładki. Kanię można również w bardzo łatwy sposób pomylić z czubajką trującą, której miąższ zaraz po przekrojeniu zmienia barwę na czerwoną, co w przypadku jadalnej kani nie ma w ogóle miejsca. Zastosowanie kani w kuchni Kanie to jedne z najsmaczniejszych grzybów, jednak w świecie kulinarnym wykorzystuje się jedynie ich kapelusze, ponieważ trzonki nie są zbyt smaczne oraz nieco zdrewniałe. W jaki sposób kanie można wykorzystać w kuchni? Grzyby te nadają się idealnie jako dodatek do jajecznicy, omletu, zupy, a nawet grzybowego gulaszu. Świetnym pomysłem jest również smażenie kapeluszy w panierce przygotowanej z bułki tartej lub z ciasta naleśnikowego. Smacznym urozmaiceniem codziennych posiłków może być również przygotowanie kani w zalewie octowej, które następnie mogą być spożyte na surowo lub wykorzystane jako dodatek do sałatek. Zupa à la flaczki z kani Składniki: 3 duże kapelusze kani, 1 duży ząbek czosnku, 1 łyżeczka ostrej papryki, 2 łyżki masła, 1 litr bulionu jarzynowego, 1 średniej wielkości marchewka, 2 łyżki majeranku, 3 ziarenka ziela angielskiego, 2 liście laurowe, szczypta soli, pieprzu, imbiru i gałki muszkatołowej Sposób przygotowania: Kanie dokładnie oczyścić, umyć pod bieżącą wodą, osuszyć i pokroić w paski. Na patelni roztopić masło, smażąc na nim następnie kanie do momentu, aż się zarumienią. W tym momencie należy do grzybów dolać troszkę wody, zmniejszając ogień oraz dusząc je przez około 15 minut. Tak przygotowane kanie wrzucić do garnka razem z obraną i pokrojoną w pół plasterki marchewką, ząbkiem czosnku, zielem angielskim, liśćmi laurowymi oraz majerankiem. Całość należy zalać przygotowanym wcześniej bulionem jarzynowym, gotując przez około 30 minut. Pod koniec gotowania zupę przyprawić odrobiną soli, pieprzu, imbiru oraz gałki muszkatołowej, pozostawiając garnek na palniku jeszcze przez kilka minut, aby wszystkie smaki się ze sobą przegryzły. Kanie smażone w panierce Składniki: 2 kapelusze kani, 2 jajka, 1/2 szklanki mleka, odrobina masła klarowanego, kilka łyżek bułki tartej, szczypta soli i pieprzu do smaku Sposób przygotowania: Kanie oczyścić, umyć pod bieżącą wodą i osuszyć przy pomocy papierowego ręcznika. Jajka razem z mlekiem roztrzepać w głębokim talerzu, dodając do nich odrobinę soli i pieprzu. Oczyszczone wcześniej kapelusze kani zanurzyć w jajku, obtaczając je bardzo dokładnie w bułce tartej. Na patelni rozgrzać masło klarowane, kładąc na niej następnie zapanierowane grzyby oraz smażąc je z każdej strony tak długo, aż panierka się zarumieni. Kanie w zalewie Składniki: 20 sztuk kapeluszy kani, 3 średniej wielkości cebule, 1 szklanka mąki pszennej, po 1 łyżce soli i pieprzu, odrobina oleju rzepakowego Składniki na zalewę: 1 szklanka octu spirytusowego, 4 liście laurowe, 5 ziarenek ziela angielskiego, 4 szklanki wody, 3 goździki, 1 łyżka soli, po 1 łyżeczce ziarnistego pieprzu i gorczycy białej, 4 łyżki cukru Sposób przygotowania: Grzyby dokładnie oczyścić, umyć pod bieżącą wodą i osuszyć. Mąkę wymieszać z pieprzem i solą, panierując w niej następnie pokrojone na mniejsze kawałki kapelusze kani. W międzyczasie można przygotować zalewę, zagotowując wodę i dodając do niej ocet wraz z wszystkimi przyprawami. Po upływie kilkunastu minut zalewę należy przecedzić i ostudzić. Cebulę obrać, opłukać, pokroić w półplasterki i zblanszować. Na rozgrzanej patelni usmażyć zapanierowane wcześniej grzyby, odstawiając je na kilka minut na bok, aby ostygły. Słoik wyparzyć i osuszyć, układając w nim na przemian grzyby oraz cebulę. Całość zalać zalewą, zakręcając szczelnie słoik oraz odstawiając go na około 3 dni do lodówki. Jeśli grzyby mają na półce postać nieco dłużej warto ja zapasteryzować. Kanie w cieście naleśnikowym Składniki: 4 duże kapelusze kani, 1/2 szklanki mleka, odrobina mąki pszennej, 1 jajko, szczypta soli, pieprzu i majeranku, odrobina oleju rzepakowego do smażenia Sposób przygotowania: Kapelusze kani oczyścić, opłukać pod bieżącą wodą i osuszyć przy pomocy ręcznika papierowego, obsypując je następnie od strony blaszek odrobiną soli i pieprzu. Mleko, mąkę, majeranek i jajko dokładnie wymieszać tak, aby powstało gęste ciasto naleśnikowe pozbawione grudek (najlepiej zrobić to przy pomocy trzepaczki). W tak przygotowanym cieście obtoczyć bardzo dokładnie grzyby, smażąc je na rozgrzanym oleju rzepakowym do momentu, aż ciasto będzie miało złoty kolor. Jajecznica z kaniami Składniki: 3 kapelusze kani, 1 mała cebula, 1/2 ząbka czosnku, 3 jajka, odrobina soli do smaku, 2 łyżki masła klarowanego Sposób przygotowania: Kanie dokładnie oczyścić, umyć pod bieżącą wodą, osuszyć i pokroić w drobną kostkę. Na rozgrzanej patelni roztopić masło, smażąc na nim przez chwilę grzyby razem z pokrojoną w kostkę cebulą oraz przeciśniętym przez praskę czosnkiem. Jajka wbić do małej miski roztrzepując je przy pomocy widelca. Gdy grzyby i cebulka się zarumienią, można wlać roztrzepane wcześniej jajka, doprawiając całość odrobiną soli. Czas smażenia uzależniony jest od indywidualnych preferencji.
jak wygląda kania czubajka
