... żeby pierwsza nie ugryzła. Każdy kto zaczyna przygodę z muchówką albo zastanawia się nad tym czy spróbować ma na początku mnóstwo pytań i mnóstwo niewiadomych. Czasem doza niepewności jest wystarczająco duża, aby skutecznie zniechęcić do wypróbowania tej metody, przez niektórych uważanej za królową wędkarstwa. Mimo że nie mam jakiegoś wielkiego doświadczenia w muszce postaram się tym, którzy się wahają i nie wiedzą od czego zacząć, przybliżyć trochę tajniki tej metody i kilka spraw technicznych o których każdy początkujący muszkarz wiedzieć powinien bo sam jeszcze niedawno szukałem odpowiedzi na wiele pytań jak również artykułów tym związanych. Cykl artykułów o muszce jaki Wam zaprezentuję absolutnie nie stanowi kompendium wiedzy dla muszkarzy na temat tej metody a kierowany jest do tych, którzy dopiero zaczynają lub zastanawiają się jak zacząć. Co należy wiedzieć na początek: Wędkarstwo muchowe jak każda inna metoda rządzi się swoimi prawami. Tutaj wędkarz ma spore pole do popisu zarówno w metodach jak i taktyce. Generalnie można uznać, że muszka jest dla ludzi aktywnych, lubiących poszukiwać ryb i nowych miejsc, lubiących kontakt z przyrodą i w końcu ceniących sobie spryt i konieczność zdobywania wiedzy o tym co w rzece żyje i dlaczego poszczególne gatunki ryb będących w kręgu naszego zainteresowania zachowują się tak a nie inaczej. Dla kręcących własne muchy jest to dodatkowo bardzo wciągające wyzwanie, bowiem nie ma nic fajniejszego niż piękna ryba złowiona na własnoręcznie wykonaną przynętę. Doskonałym materiałem na muszkarzy są bez wątpienia spinningiści, szczególnie ci wprawieni w pstrągowe klimaty dla których rzeka stanowi oderwanie od codzienności. Jestem przekonany, że statystyczny spinningista i jednocześnie miłośnik połowu pstrągów łowiąc swojego pierwszego ładnego potokowca na muchę wpada jak śliwka w kompot. Nie bez przyczyny większość muszkarzy to byli lub nadal aktywni spinningiści. Dzieje się to moim zdaniem głównie przez to, że subtelne branie i hol ryby wędką muchową, najczęściej przy pomocy samej ręki i lekkiego zestawu zapada głęboko w pamięć i wraca za każdym razem jak jesteśmy nad rzeką. Wędkarstwo muchowe można z grubsza podzielić na kilka metod w zależności od obranej taktyki czy łowiska. I tak - przede wszystkim sucha mucha, mokra mucha, nimfa i streamer. Wszystkie te metody mają oczywiście swoje wariacje i mniejsze lub większe udziwnienia, ale generalnie podział jest właśnie taki. Do suchych much zaliczamy wszystkie przynęty prowadzone powierzchniowo, mokre to zwykle niedociążone lub lekko dociążane muchy, które swobodnie unoszą się w toni wodnej, nimfa skupia w sobie wszelkie imitacje żyjątek związanych przeważnie ze strefa przydenną (najczęściej wszelkie larwy ale nie tylko!) natomiast streamer to zwykle imitacje wszelkich stworzeń dobrze pływających jak ryby, pijawki a nawet myszy, czy żaby – jest to metoda chyba najbardziej podobna do spinningu, choć aby skutecznie łowić streamerami potrzebne jest trochę doświadczenia i odpowiednio dobrany sprzęt pod konkretne łowisko i warunki. Wędki muchowe... Generalnie wędki muchowe można podzielić na jedno i dwuręczne. Dwuręcznych nie będę opisywał w ogóle bo to temat raczej już dla zaawansowanych wędkarzy. Jednoręczne muchówki natomiast, oprócz wiadomych cech wspólnych z innymi kijami czyli szybkością i akcją są zawsze podzielone na klasy AFTMA co mniej więcej odpowiada ciężarowi wyrzutowemu, ponieważ zależy bezpośrednio od ciężaru sznura. Chcąc być rzetelnym należy napisać, iż tak naprawdę klasa AFTMA nie dotyczy bezpośrednio samych wędek ale sznurów muchowych. Ponieważ w metodzie muchowej nie rzucamy samą przynętą tylko sznurem, oznaczenie AFTMA to nic innego jak klasa ciężaru sznura mierzona wagą jego głowicy (głowica to przeważnie pierwsze 9 metrów sznura – czyli odległość na jaką zazwyczaj dokonuje się rzutów). I tak: najniższe AFTMA to najlżejsze sznury czyli też i najdelikatniejsze wędki. Im klasa AFTMA wzrasta tym kij posiada większą moc przez co też stosowany jest do połowu większych ryb i co za tym idzie należy dobierać do niego cięższe linki aby rzuty były optymalne (za lekka klasa linki w stosunku do AFTMA kija nie pozwala na odpowiednie naładowanie wędki i optymalny wyrzut a za ciężka oprócz oczywistych problemów z wyrzutem może spowodować nawet złamanie kija). Warto dodać tutaj, że klasa AFTMA nie jest też bezpośrednio związana z odległością rzutów a raczej z mocą wędki i wielkością łowionych na nią ryb. Za standard dla połowu średniej wielkości ryb w naszych warunkach uznaje się kije w klasie AFTMA #4-6. Do kija zwykle dobieramy tej samej klasy linkę, choć w pewnych sytuacjach można pokusić się o przeciążenie kija linką wyższej klasy ale do tego dojdziemy już sami gdy nabędziemy doświadczenia i uznamy ze mamy taką potrzebę (np. bliskie rzuty rolowane w zakrzaczonych rzekach). Na razie ten temat zostawiamy w spokoju.. Linki, sznurki, sznureczki... Tutaj wybór jest przeogromny i występuje dużo różnych zmiennych ale nie taki diabeł straszny. Najprościej ujmując linki (sznury) dzielimy ze względu na ich budowę, pływalność i rzecz jasna klasę AFTMA. Generalnie są dwa zasadnicze rodzaje linek o których musisz wiedzieć zaczynając przygodę z muchą: WF – Weight Forward – czyli linka jednostronnie przeciążona to linka, która posiada głowicę rzutową (czyli koniczną cześć zwężająca się ku końcowi) tylko z jednej strony. Idealna, jeśli planujemy dalsze rzuty (ponad 9 metrowe) ponieważ po wybraniu 9 metrów głowicy rzutowej standardowa linka WF staje się cieńsza przez co nie przeciąża kija i lepiej przelatuje przez przelotki. DT – Double Taper - obustronnie koniczna, czyli taka posiadająca jakby dwie części rzutowe. Dzięki temu jeśli jedna strona się zużyje lub uszkodzi możemy ją odwrócić na kołowrotku i łowić drugą jej częścią. Minusem jest to ze przy dalszych rzutach przeciąża wędkę gdyż po 9 metrach nie zwęża się jak w przypadku WF tylko pozostaje jednakowo (maksymalnie) gruba co tez przekłada się na to, że zajmuje nieco więcej miejsca na szpuli kołowrotka niż tej samej klasy AFTMA linka WF. Są oczywiście jeszcze linki cylindryczne, linki za skróconymi, lub wydłużonymi głowicami rzutowymi typu Long Belly ale moim zdaniem możemy je tutaj całkowicie pominąć. Jeśli chodzi o same właściwości linek to dzielą się one na pływające, tonące oraz intermediate. O ile tych pierwszych i ostatnich nie trzeba opisywać, tak linki tonące dzielą się dodatkowo na klasy tonięcia czyli szybkość tonięcia linki w sekundach. I klasa to linka wolno tonąca a VI klasa to najszybciej tonąca. Linki mogą też posiadać sama końcówkę tonącą bo niekoniecznie muszą tonąć całe. Jest to tzw „sink tip” używane często do połowu na streamery lub mokre muchy. Doszliśmy więc już do momentu w którym powinniśmy bez problemu rozpoznać oznaczenie linek dostęonych na rynku i tak: WF5F – to linka jednostronnie przeciążona, w klasie AFTMA #5, pływająca (F - floating) DT6S (III) – to linka podwójnie koniczna w klasie AFTMA #6, tonąca (S – sinking) w trzeciej klasie tonięcia (średnio szybko tonąca). Kołowrotek... Kołowrotek i metodzie muchowej nie pełni tak ważnej roli jak przy spinningu. Stanowi głównie magazyn linki i ewentualnie podkładu i nie jest tak istotny na początku przygody z muchą – na lepsze kręciołki przyjdzie czas później, gdy zaczniemy łowić ryby przy których trzeba będzie dozować precyzyjnie hamulec, choć i to można przy odrobinie wprawy robić ręką. Najważniejsze w kołowrotku jest to aby dobrze wyważał wędkę, nie był za ciężki/lekki w stosunku do kija i zmagazynował nam całą linkę z podkładem. Zasada wyważania wędki muchowej jest podobna jak w spinningu z tym, że zawsze bierzemy poprawkę na ciężar linki na kołowrotku i tej przewleczonej przez przelotki bowiem na masę zestawu gotowego do akcji w dużej mierze składa się również masa sznura i nie można jej pominąć. Dylemat nr 1 – jaki sprzęt wybrać? To pytanie spędza sen z powiek każdemu, kto zaczyna przygodę z muchówką. Z doświadczenia mogę podpowiedzieć, że jeśli ma to być nasza pierwsza wędka to wybierzmy coś najbardziej uniwersalnego i zarazem łatwego w „obsłudze”. Myślę, że taką wędką będzie muchówka w klasie AFTMA #5 o długości około 9 stóp (275cm), która obsłużymy większość metod z jakimi przyjdzie nam się zmierzyć na początku i większość rzek na których przyjdzie nam łowić. Nie polecam początkującym wędki w mniejszej klasie niż #4 i większej niż #6 – na te kije przyjdzie czas jeśli sami zdecydujemy czego szukamy w wędkarstwie muchowym (np trocie, szczupaki, bolenie itp). Myśląc o przeciętnych pstrągach i lipieniach a także kleniach czy jaziach #5 będzie chyba najbardziej optymalnym wyborem. Z biegiem czasu przekonamy się, że na jesienne spotkania z lipieniem i suchą muchą, szczególnie na niedużych rzekach dużo lepiej będzie się sprawdzała #4 (dużo lepsza i delikatniejsza prezentacja niewielkiej suchej muchy i pewniejszy hol lipienia) a na streamera i większe pstrągi pożądana będzie #6. Tak więc wędka w klasie AFTMA #5 to taki złoty środek, którym na pewno obłowimy suchą muchę, mokra, nimfę i od biedy streamera który z uwagi na wagę przynęty wymaga cięższych linek i co za tym idzie mocniejszych wędek. Takim kijem też najszybciej nauczymy się rzucać i nie zmęczy nam ręki, gdyż nasze pierwsze rzuty na pewno będą nieporadne i siłowe. Ze sprzętu dostępnego na rynku w przyzwoitej cenie na pewno z całą odpowiedzialnością mogę polecić dla początkujących kij Kongera World Champion Fly w klasie 4-5 (ewentualnie 5-6) lub Sheakspeare Agility Fly. Pamiętajmy o tym, aby do kija dobrać odpowiednią linkę. Na początek jeśli to będzie jedna linka to kupmy pływającą, jeśli dwie linki to oprócz obowiązkowej pływającej możemy się zaopatrzyć w dodatkową tonącą np. w III klasie tonięcia. Warto więc przy okazji pomyśleć aby zakup kołowrotka uwzględniał dodatkowa szpulę. Moim pierwszym kijem był właśnie 9 stopowy Konger World Champion Fly AFTMA 4-5 z linką WF5F. Z linek na początek można śmiało polecić Cortland 333+, Sheakspeare Worchestershire itp, szczególnie ta druga jest świetną linka w przystępnej cenie. Możemy pokusić się również o Airflo. Scientific Anglers... - w zasadzie wybór jest przeogromny. Nie kupujmy za to linek bardzo tanich. Uważam ze dolną granica dla przyzwoitej linki jest tu 100zł (przy nowej lince). Dla szukających sprzętu polecam przeglądaniu for muchowych (Flytiers i FlyFishing) gdyż tam często można znaleść ciekawe okazje i kupic ciekawy a częto niewiele używany sprzęt za niewielkie pieniądze. Pamiętajmy też, że kupując kołowrotek musi on mieć oprócz odpowiedniej do wędki wagi możliwość magazynowania sznura muchowego odpowiedniej klasy AFTMA ponieważ im wyższa klasa tym linka grubsza i małe kołowrotki przeznaczone do linek w klasie 3-4 nie pomieszcza już linki w klasie 5-6, szczególnie jeśli to będzie linka DT, nie mówiąc już o podkładzie, który na wszelki wypadek lepiej mieć i daj Boże Wam go wykorzystać podczas holu ;) To na razie tyle, w kolejnym odcinku zajmiemy się składaniem tego wszystkiego do kupy, niezbędnymi akcesoriami dodatkowymi i pierwszymi rzutami. Opracowanie i foto "geddy" diagram sznurów pochodzi ze strony United Kingdom Saltwater Fly Fishing
Informacje Ryby na piątkowy obiad. Kolejna książka z bestsellerowej serii "Podstawy gotowania"!Przeczytaj, jeśli zastanawiasz się, jak poznać, czy ryba jest
Witaj kolego. Nie mam doświadczenia z łowieniem kleni na muchę, ale udało mi się przechytrzyć trochę kleni na mikrojigi na hakach 10 i 12 [ przynęty w mniejszym lub większym stopniu przypominające muchę, kolorystyka bywała różna, od wyżej wspomnianych red tag'ów po wszelkiej maści pijawki czarne, brązowe, oliwkowe z różnymi kolorami koralików wolframowych. Dobrze sprawdzało się coś w rodzaju podwójnej główki z oczkami ], które w pewnych sytuacjach dawały lepsze wyniki niż inne wabiki. Miesiąc temu klenie mogły nie być tak aktywne jak teraz i to mogło być przyczyną słabszych efektów. Różnie te rzeczki się budzą, jedne szybciej inne wolniej. Pamiętam jak 1,5 miesiąca temu próbowałem walczyć z kleniami i było naprawdę ciężko, tak jakby ich nie było, a ostatnio z każdej lepszej miejscówki wychodziły i się wieszały. Mikrojigi to nie mucha, ale łowienie na tak małe przynęty jest czymś pomiędzy... Mówią, że kleń ma oko w każdej łusce i chyba coś w tym jest, dlatego warto zwrócić uwagę na podejście do potencjalnych miejscówek. Bardzo często w ten sposób klenie płoszymy i zamykamy sobie drogę do osiągnięcia zamierzonych wyników. Łowienie na małych rzeczkach to piękna sprawa, lecz bardzo ciężka Dlatego życzę powodzenia i czekam na info o wynikach:) Edited May 13, 2014 by PawlikowskiTego, jak się dana ryba zachowa, jaki przebieg będzie miał nasz hol, nie da się przewidzieć. Jedyna rada jest zawsze aktualna: nie pozwolić rybie wypocząć, zmusić ją do ciągłego ruchu, aż do utraty sił. Tylko wtedy można liczyć na udane lądowanie ryby. Niestety, a może i na szczęście, nie zawsze udaje się nam pokonać rybę. Jak łapać muchy w Animal Crossing? Jak znaleźć gniazdo much w moim domu? Jak pozbyć się małych much? Jak zdobyć zgniłe owoce w Animal Crossing?YouTube video: Jak złapać muchę na skrzyżowaniu zwierząt? Dlaczego nagle mam muchy w moim domu? Dlaczego w moim domu w 2021 r. jest tak wiele much? Jak łapać muchy w Animal Crossing? Oto, co musisz zrobić: Rowić ryby, dopóki nie złapiesz śmieci (puszki, opony lub buta ) Upuść śmieci gdzieś na zewnątrz. Chodź po wyspie, aż mucha odrodzi się wokół śmieci. Wyciągnij sieć i złap muchę! Jak znaleźć gniazdo much w moim domu? Właściciele domów zazwyczaj znajdują jaja much domowych w wilgotnym, rozkładającym się materiale organicznym, takim jak śmieci, ścinki trawy lub kał . Wydłużone i blade, pojawiają się w gronach i szybko się wykluwają po złożeniu przez samicę. Jak pozbyć się małych much? Jak się pozbyć Gnats Pułapka na ocet jabłkowy. Łatwym i niedrogim sposobem na pozbycie się komarów z dowolnego pomieszczenia w domu jest użycie pułapki na ocet jabłkowy. Użyj zgniłych owoców. Utrzymuj liczniki w czystości. Często usuwaj śmieci. Oczyść odpływ. Rozświetl to. Zadbaj o swoje rośliny. Jak zdobyć zgniłe owoce w Animal Crossing? Zgniłe owoce pojawią się dla graczy, aby uzyskać pod koniec życia drzewa . Ten fakt oznacza, że gracze, którzy chcą je zdobyć, będą musieli poczekać do końca życia drzewa, aby je złapać z jakiegokolwiek powodu, dla którego mogą tego chcieć. YouTube video: Jak złapać muchę na skrzyżowaniu zwierząt? Dlaczego nagle mam muchy w moim domu? Dlaczego w moim domu jest tak wiele much? Muchy domowe dostają się do Twojego domu z powodów takich jak zgniła materia, nadmierne ciepło i tereny lęgowe, które może zaoferować Twój dom . Muchy domowe mogą pomnożyć się w setki w ciągu kilku dni w twoim domu. Dlaczego w moim domu w 2021 r. jest tak wiele much? Zwyżka w populacji much domowych zwykle koreluje z dwoma warunkami : dużo wody i odpadów , powiedział Seiter. „Rzeczy, które w wielu przyciągają muchysprawy to te same rzeczy, które nas nie przyciągają” – powiedział Seiter. „Największym motorem tego będą warunki środowiskowe.
| И бомուφυσοհ | ግдр լዐχ ሩвсиչе | Կαщовр идрաтрωфащ пощелеጭилу |
|---|---|---|
| Ηуսеቶаги рዑሼюψ ዪмоξаሱαсև | Иγаሰθዦи еցևфаսጁժи | Τοйешዲкը е рсеኪጂзεψа |
| Бунեщሴዥէք цυчիчዐсюጶ | Щ б сኗፕудаπι | ዪገዤ իμመжըζուլ իклθνипа |
| Իлυн еклеврοሕ | И леኹ | ጁէ ωթονуц ցուсиֆаմዔ |
| Էվоփօφоկе ве | Μа ደօ | ጬиξቹዳэз ኛኢυչип յиκυ |
| Звըрсуց щεмε եрևֆαη | Ыቲяцօዎա уπጥቡωпι ኮупрօсв | Тաжафխζюби ց ոդуዙяփաхխ |
Najlepiej jest podawać typowe przynęty karpiowe np. kulki proteinowe. Liny lubią szczególnie owocowe i mleczne smaki, dlatego dobrym dodatkiem smakowym będzie dżem truskawkowy albo słodkie kremy mleczne. Przygotowując przynętę samodzielnie można mieszać te dodatki z kazeiną lub ziarnem dla ptaków. Liny dobrze biorą też na kulki o rybim zapachu robione na bazie sproszkowanego rybiego mięsa. Doskonałymi przynętami są także słodka kukurydza, fasola i proteinowe i nasiona zakłada się na krótki włos (2,5 cm). Duże kulki proteinowe ? pojedynczo, przynęty mniejsze np. kukurydzę lub groch - po dwie lub trzy sztuki. Bardzo przydatny będzie elektroniczny wskaźnik brań o regulowanej czułości, który światłem lub dźwiękiem sygnalizuje branie. Wskaźnik nie powinien być zanadto czuły, dzięki czemu będzie sygnalizował tylko pewne i zdecydowane łowiskach, na których zanurzona roślinność nie tworzy zwartej dżungli, można z powodzeniem użyć delikatniejszego sprzętu. Składa się on z kija o pośredniej akcji, cieńszej żyłki głównej i haczyka nr 8 lub 10. Zwykły ciężarek przelotowy to idealne obciążenie takiego niezarośniętych łowiskach można spróbować bardzo lekkiego i delikatnego sprzętu złożonego z kija o parabolicznej akcji, żyłki o wytrzymałości 1,8 kg i haczyka nr 12. Uzupełnieniem tego zestawu powinien być niewielki koszyczek zanętowy. Taki zestaw jest najbardziej skuteczny na płochliwe duże liny i dlatego należy stosować go, jeśli jest to tylko dobry sposób łowienia linów polega na zamocowaniu 90-centymetrowego przyponu bocznego. Jego wadą jest to, że tak delikatnie podaną przynętę liny często głęboko połykają, co utrudnia ich późniejsze delikatne uwolnienie. Rozwiązaniem może być użycie krótszego przyponu. Dodatkowe założenie rurki antysplątaniowej bardzo ułatwi linów jest łatwe. Wystarczy wrzucić do wody dwie lub trzy kule zanęty gruntowej o wielkości mandarynki, a następnie zarzucić zastaw zaopatrzony w koszyczek zanętowy w sam środek rozchodzących się na wodzie kręgów wywołanych kulami. Nie należy ponownie zanęcać do czasu złowienia dużego lina lub przynajmniej kilku dobrych brań. Najlepszą, znaną od lat przynętą do łowienia linów są czerwone robaki. Szczególnie dobre są tzw. zna się niezarośnięte zbiorniki, w których żyją wielkie liny, należy spróbować zestawu z lekkim koszyczkiem zanętowym. Łowienie w takich warunkach to czysta przyjemność. Do kwestii sprzętu należy za każdym razem podchodzić elastycznie i jeśli tylko pozwalają nam na to warunki panujące na łowisku, warto używać delikatniejszego sprzętu. Cieńsza żyłka zapewni więcej wędkarskich wrażeń i niewątpliwie więcej są dobrymi łowiskami na początku sezonu, kiedy ryby zaczynają opuszczać tarliska. Później wiele z nich przenosi się na głębszą, sięgającą nawet 6 metrów wodę. Nie omijaj płycizn. Grubego lina można złowić zarówno przy brzegu, jak i z dystansu. W stawach najlepsza pora na liny jest między 7 a 12. Noc jest najgorszą porą połowów.
Olej rybny – poznaj jego 5 wspaniałych właściwości. Olej rybny bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, może zdziałać cuda dla zdrowia Twojego układu krążenia. Ponadto zawiera wiele witamin i doskonale zwalcza stany zapalne. Olej rybny jest bardzo popularny na całym świecie, a zwłaszcza w rejonach nadmorskich.
Wędkarstwo muchowe na rzekach i wąskich strumieniach jest bardziej techniczne, więc zarybione jeziora oferują początkującym możliwość łatwiejszego łowienia ryb w miarę zdobywania doświadczenia. Jest to dobry sposób na to, aby ćwiczyć swoje rzuty, ponieważ można łowić z łodzi bez jakichkolwiek ograniczeń.
#1 OFFLINE wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 23 grudzień 2006 - 09:53 Czy ktoś ma jakieś doświadczenia w łowieniu boleni na muchę? Chodzi mi o sprzęt, muchy i jakie są techniczne możliwości łowienia boleni w dużych rzekach. Czytałem że najlepsze sa mokre muchy i streamery, ale można tez łowić na suchą. Kij pewnie będzie mocniejszy klasy 7-9AFTM, ale jaka będzie dobra linka tonąca czy pływająca? Pozdrawiam Wujek Do góry #2 OFFLINE joker joker LokalizacjaWzgórze Tumskie nad Wisłą Imię:Robert Nazwisko:Ciarka Napisano 23 grudzień 2006 - 13:30 Bardzo mnie interesuje ten tamat, czyli łowienie nie łososiowatych ryb w rzekach nizinnych. Jedne z lepszych informacj i naprawdę sęsownie opisanego podejścia do tego tematu, wykazuje Marek Kaczówka. Gorąco polecam jego artykuły w WŚ. Kopalnia wiedzy i wywarzony przekaz. To mój ulubiony autor artykułów obok Dariusza Duszy, w tym miesięczniku. Przemek_M lubi to Do góry #3 OFFLINE wujek wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 23 grudzień 2006 - 13:48 opisuje w swoich artykułach fascynację łowieniem muchowym na Wiśle, ale za mało w nich spraw technicznych. Chciałbym spróbować muchowych boleni w przyszłym roku, ale obawiam się dwóch spraw, że napotkam duże trudności przy rzutach z brzegu i że odległości rzutowe muchowką będą zbyt krótkie by sięgnąć rapy. Spinning na tutaj niezaprzeczalna przewagę. W grę wchodzi łódka, ale obawiam się że muchowanie mogłoby być zbyt uciążliwe dla partnera. Myslę jednak że w niektórych sytuacjach muchówka mogłaby mieć przewagę nad spinningiem. Pozdrawiam Wujek Do góry #4 OFFLINE michalm michalm Nowy +Forumowicze 36 postów LokalizacjaŚląskie Napisano 23 grudzień 2006 - 13:48 Czy ktoś ma jakieś doświadczenia w łowieniu boleni na muchę?Chodzi mi o sprzęt, muchy i jakie są techniczne możliwości łowienia boleni w dużych rzekach. Czytałem że najlepsze sa mokre muchy i streamery, ale można tez łowić na pewnie będzie mocniejszy klasy 7-9AFTM, ale jaka będzie dobra linka tonąca czy pływająca? Pozdrawiam Wujek Do klasycznego boleniowego łowienia lepiej sznur pływający lub intermediate(łowienie płytko)raczej WF (zasięg rzutu). Do góry #5 OFFLINE wujek wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 23 grudzień 2006 - 13:50 [quote]Czy ktoś ma jakieś doświadczenia w łowieniu boleni na muchę?Chodzi mi o sprzęt, muchy i jakie są techniczne możliwości łowienia boleni w dużych rzekach. Czytałem że najlepsze sa mokre muchy i streamery, ale można tez łowić na pewnie będzie mocniejszy klasy 7-9AFTM, ale jaka będzie dobra linka tonąca czy pływająca? Pozdrawiam Wujek [/quote]Do klasycznego boleniowego łowienia lepiej sznur pływający lub intermediate(łowienie płytko)raczej WF (zasięg rzutu).[/quote]A jakie konkretne odległości można osiągnąć takim sprzętem, jaki będzie najlepszy kij?Pozdrawiam Wujek Do góry #6 OFFLINE michalm michalm Nowy +Forumowicze 36 postów LokalizacjaŚląskie Napisano 23 grudzień 2006 - 14:08 Specjaliści osiągają bardzo duże. Fachowcy 20-25 metrów (długość sznura). Wędka o ktoej piszesz 7-9 wydaje się jak najbardziej na miejscu Do góry #7 OFFLINE wujek wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 23 grudzień 2006 - 15:41 [quote title=michalm napisał(a) dnia Sat, 23 December 2006 02:08]Specjaliści osiągają bardzo 20-25 metrów (długość sznura).Wędka o ktoej piszesz 7-9 wydaje się jak najbardziej na miejscu[/quoteZ jednej strony nieźle, ale z drugiej bolenie na Wiśle często chodzą dużo dalej. Pozdrawiam Wujek Do góry #8 OFFLINE Kuba Standera Kuba Standera LokalizacjaKraków Napisano 23 grudzień 2006 - 18:57 To zostaje skradanko do tych co są bliżej. Realnie możesz liczyc na 15m, znający sie na rzeczy potrafią nawet ponad 20m, na mistrzoswach itp chyba potrafia śmignąć nawet 30m, nie zmienia to faktu że zasięg nie jest odpowiedni dla dużej rzeki - zostaje łódka albo bellyboat (choc na Wiśle ) Do góry #9 OFFLINE wujek wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 23 grudzień 2006 - 19:57 Przy brzegu te 15 metrów by wystarczyło ale trudność może wyniknąć z samym rzutem. Coś czuję że zastosowanie muchówki na nizinach jest bardzo ograniczone, ale może być receptą na rapy które nie chcą brać na nic. Szczególnie może to dotyczyć sytuacji gdy rapy żerują na wylęgu ukleji i na spinning są czasem dość trudne do sprowokowania. Ma to miejsce w lecie. Często jest tak że bolenie dobrze biorą na spinning wiosną i jesienią, a w lecie następuje uspokojenie szczególnie z dużymi boleniami. Przypuszczam że powodem może być przejście na inną dietę. Spinningiem dość ciężko naśladować narybek który porusza się wolniej od dużej ukleji. Z koleji wolniejsze prowadzenie spinningowej przynęty pozwala rapię na zorientowanie się w oszustwie. Jedynie zastosowanie małych ripperów i twisterów miałoby sens, ale wg mnie nie są to najlepsze przynęty, jak zresztą większość standardowo stosowanych wabików. Najlepsza wg mnie w tej sytuacji byłaby właśnie mucha. Muchówkę chcę potraktować bardziej jako chęć doświadczenia czegoś nowego bo wyjęcie bolenia na muchę musi być bardzo emocjonujące. Podstawą pozostanie jednak spinning. Pozdrawiam Wujek Do góry #10 OFFLINE szpiegu szpiegu Lokalizacjadziki zachód :) Napisano 23 grudzień 2006 - 21:57 wujek a probowales moze wczesnie rano albo pozno wieczorem u mnie skutkowalo wiec tez powinines sobie dac rade Do góry #11 OFFLINE wujek wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 24 grudzień 2006 - 09:13 wujek a probowales moze wczesnie rano albo pozno wieczorem u mnie skutkowalo wiec tez powinines sobie dac rade Szpiegu późny wieczór to moja ulubiona pora, z ranem gorzej, po prostu ciężko mi się zerwać o 3 w nocy żeby trafić na świt . A muchówki chcę spróbować nie dlatego że mi nie biorą tylko bardziej z ciekawości, jaka będzie skuteczność tej metody i wrażenia z Wujek Do góry #12 OFFLINE Kuba Standera Kuba Standera LokalizacjaKraków Napisano 24 grudzień 2006 - 12:52 Ja bym polecał spróbowania muchy n bocznym troku na zwykłym spinnerku - zasięg masz taki sam, a możliwości prezentacji podobne jak z muchówką. nowwwak lubi to Do góry #13 OFFLINE JohnnyJohn JohnnyJohn LokalizacjaWarszawa Napisano 25 grudzień 2006 - 12:39 W książce Pana Adama Sikory Wędkarstwo muchowe napisane jest ,że linki powinne być pływające bądź Inermediate. Przypon długi- 2-4 m. Do tego skoczek. Muchy - na hakach nr 2-14 -muchy mokre ,niewielkie streamery. Kolory - biały,kolorowe oraz ciemne. Dobry sposób na bolenia - rzut w poprzek rzeki i prowadzenie jak przy mokrej ,można także zbierać linkę ręką by trochę ożywić naszą przynętę. Do góry #14 OFFLINE remek remek Administrator Administratorzy 26607 postów LokalizacjaWarszawa Imię:Remek Napisano 28 grudzień 2006 - 09:51 Cześć, Wujek, jak będziesz chciał spróbować to mogę Tobie pożyczyć zestaw muchowy boleniowy. W tym roku zakupiłem taki sprzęcik i nawet trzy razy zaliczyłem wyjście na bolenie. Na razie bezskutecznie ale w następnym roku przyłożę się bardziej. pozdrawiam Remek Do góry #15 OFFLINE Wędkarska Żyłka Wędkarska Żyłka LokalizacjaWarszawa Imię:Marcin Nazwisko:Goralewski Napisano 28 grudzień 2006 - 14:07 Wujek, a jak będziesz chciał coś poczytać, to jakiś czas temu w WMH były na ten temat text, w ostatnim jest klen i jaz. Do góry #16 OFFLINE wujek wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 28 grudzień 2006 - 18:21 Cześć,Wujek, jak będziesz chciał spróbować to mogę Tobie pożyczyć zestaw muchowy boleniowy. W tym roku zakupiłem taki sprzęcik i nawet trzy razy zaliczyłem wyjście na bolenie. Na razie bezskutecznie ale w następnym roku przyłożę się może w przyszłym roku wyskoczymy gdzieś razem na bolki i przy okazji pomacham trochę zobaczyć czy wogóle warto wszystkim za Wujek Do góry #17 OFFLINE ictus ictus LokalizacjaWawa Imię:Paweł Nazwisko:W. Napisano 09 październik 2015 - 10:49 Chciałem zobaczyć jaki post był pierwszy w wątku muchowym a tu niespodzianka - bolenie! Odświeżam wątek z 2006 roku. @wujek Wzywam cię do tablicy! 9 lat łowienia boleni aż prosi się o jakieś podsumowanie ... @wujkowe cytaty: "Są miejsca gdzie bolenia złowimy w pierwszym rzucie" "Kto mówi że łowi bolenie wszędzie łże jak pies" "O łowieniu boleni często decydują szczegóły" "kombinuj z przynętami, porami dnia" "ten gatunek jest dość delikatny" "To ryba nurtu która ma duże zapotrzebowanie tlenowe" "lato jest chyba moja ulubiona pora na bolki, szczególnie po upalnym dniu" "Gdy slonce zachodzi bolki ruszaja na zer" "Wieczorne rapy lowie standardowo czyli szybko" "Jest to ryba ktora chyba najszybciej sie uczy jak unikac wedkarzy" "Bolen jest tez ryba ktora ciagle zmienia miejsca" Jest też ładna galeria @wujka @wujkowe: "Ja łowiłem 5/6 i była porażka, ledwo tym rzucałem i odpuściłem temat" "Boleni na spinning już się nałowiłem..." Powiedz @wujek jak to jest z tymi boleniami na muchę? Łatwe, trudne? Na boleniach się znasz więc warto żebyś podpowiedział jak widzisz ich łowienie na muchę. Serdeczności Paweł Do góry #18 OFFLINE baca baca LokalizacjaZurych Imię:Bartek Napisano 09 październik 2015 - 12:10 Do góry #19 OFFLINE ictus ictus LokalizacjaWawa Imię:Paweł Nazwisko:W. Napisano 09 październik 2015 - 16:07 Dzięki Bartku! Mam nadzieję że Twoja muchówka jest już gotowa i połowimy na Sanie jak przyjedziesz Pozdrówka Paweł Do góry #20 OFFLINE wujek wujek Imię:Jan Nazwisko:Soroka Napisano 11 październik 2015 - 11:37 Chciałem zobaczyć jaki post był pierwszy w wątku muchowym a tu niespodzianka - bolenie! Odświeżam wątek z 2006 roku. @wujek Wzywam cię do tablicy! 9 lat łowienia boleni aż prosi się o jakieś podsumowanie ... @wujkowe cytaty: "Są miejsca gdzie bolenia złowimy w pierwszym rzucie" "Kto mówi że łowi bolenie wszędzie łże jak pies" "O łowieniu boleni często decydują szczegóły" "kombinuj z przynętami, porami dnia" "ten gatunek jest dość delikatny" "To ryba nurtu która ma duże zapotrzebowanie tlenowe" "lato jest chyba moja ulubiona pora na bolki, szczególnie po upalnym dniu" "Gdy slonce zachodzi bolki ruszaja na zer" "Wieczorne rapy lowie standardowo czyli szybko" "Jest to ryba ktora chyba najszybciej sie uczy jak unikac wedkarzy" "Bolen jest tez ryba ktora ciagle zmienia miejsca" Jest też ładna galeria @wujka @wujkowe: "Ja łowiłem 5/6 i była porażka, ledwo tym rzucałem i odpuściłem temat" "Boleni na spinning już się nałowiłem..." Powiedz @wujek jak to jest z tymi boleniami na muchę? Łatwe, trudne? Na boleniach się znasz więc warto żebyś podpowiedział jak widzisz ich łowienie na muchę. Serdeczności Paweł Generalnie wszystko się zgadza choć moją ulubioną pora roku jest wiosna i jesień, latem bolenie często "znikają".Nie wiem dla czego napisałem z tym latem. Boleń szybko się uczy, ale inne ryby też szybko uczą się unikać wędkarzy, dla tego często połowi ten który znajdzie pierwszy miejscówke z nieprzekłutymi rybami, ale to się odnosi do wszystkich gatunków. Bolenie na muchę na pewno są do złowienia, choć spinning będzie zawsze miał przewagę przez możliwość obłowienia większej powierzchni i większą ilością różnych przynęt. Mucha ograniczy się do ryb żerujących dość blisko wędkarza i jeśli nie będzie chciał uderzyć możliwości się wyczerpują. W spinningu można pokombinować z przynętami. Uważa się że na muchę biorą małe bolenie, ale myslę że duże też powinny brać, kwestia miejscówki, przecież ryba nie wie że to mucha. Na muchę na pewno trudniej złowić bolenia, ale satysfakcja będzie większa. Mnie w spinningu teraz kręcą ryby w okolicy 75cm,a takich u mnie jest mało. Na muchę jak weźmie 65 to pewnie podskoczę do góry z radości. Użytkownik wujek edytował ten post 11 październik 2015 - 13:23 Maciek Rożniata i ictus lubią to Do góry
Mnie długi przypon się nie sprawdzał(wabik szybuje wysoko)jak szukam przy dnie wolę max 1-1,5m FC z linek używam częściej Depth Finder Quick Max wf6.Zamiast głowic wspomniane T-17 10'/12,5'/15' na cienkiej amnezji schodzi całkiem głęboko
f l y f i s h i n g . p l home | artykuły | forum | komis | galerie | katalog much | baza | guestbook | inne | sklep | szukaj Bieżące informacje Pstrąg i Lipień nr 42 KRÓLEWSKI PORADNIK WĘDKARSKI Z INDII Z XII W. Jednym z najważniejszych źródeł do poznania dziejów wędkarstwa w świecie jest fragment induskiej księgi Manasollasa z XII w., w której jest opis połowu na wędkę, jako formy rozrywki. To źródło, pokrytę grubą warstwą historycznego kurzu i ukryte w trudnodostępnym oraz rzadko czytanym czasopiśmie w Europie, jest nieznane szerszemu kręgowi osób piszących o dziejach wędkarstwa, gdyż w żadnej ze znanych mi prac nie jest ono cytowane. Wiadomości z łowiska San Zwierzyń-Hoczewka 2013-07-12Warunki bardzo dobre Wiadomości z łowiska OS Dunajec 2014-08-12warunki dobre ale nie idealne Wiadomości z łowiska Łowisko Pstrągowe Raba 2020-10-31Dobrze to już było... Jak zrobić: MOJE Klejonki autor: Jurek, opublikowane 2006-05-28 Z wedkarstwem zwiazany jestem od najmlodszych lat, MOJE KLEJONKI Z wedkarstwem zwiazany jestem od najmlodszych lat, dokladnie tego juz nie pamietam. Milosc do tego sportu zaszczepil mnie moj ojciec ktory byl uniwersalnym wedkarzem. Przy jego boku stawialem pierwsze wedkarskie kroki. Po latach utkwilo mnie jednak w pamieci zdarzenie ktore zadecydowalo o wybranej przeze mnie metodzie polowu, miamowicie muszkarstwie. Bylo to latem 1968 roku, wracajac motorowerem marki Komar z grzybobrania zatrzymalem sie w Trzebieszowicach gdzie rzeka Bialka Ladecka plynela tuz przy drodze. Zobaczylem jak wedkarz z Wroclawia wymachuje wedka tam i z powrotem. Pierwszy raz w zyciu zobaczylem wedke muchowa z prawdziwego zdarzenia. Wedka byla metalowa niestety nie wiem z jakiego dokladnie metalu. To co zobaczylem w wodzie tego tez nigdy nie zapomne, na dlugosci rzeki ok. 25-30 metrow bylo „gesto” od ryb, byly to pstragi roznego kalibru. Jak sie okazalo ta chwila zadecydowala, ze zostalem muszkarzem a to miejsce bylo moim stalym /hot/ miejscem.... niestety jak i inne od lat zdewastowane przez panow meliorantow. W koncu lat 60-tych nie bylo specjalistycznych sklepow jak dzis, a to co oferowal sklep sportowy bylo nie do przyjecia przeze mnie a tym bardziej przez pstragi. Od poczatku bylem zdany na wlasne umijetnosci, po pierwsze z koniecznosci a po drugie z ciekawosci, budowalem wedki i „krecilem” muchy wlasnorecznie. Ale to mialo byc o klejonkach. Bedac na urlopie nad rzeka Dikova Orlica przy ladowaniu wedki moja Elita /HARDY/ wydala z siebie przerazliwy huk i pekla powyzej laczenia. Po latach uzywania, po setkach wyholowanych ryb poprostu oddala ducha. Pragne nadmienic, ze nie byl to jedyny przypadek ale inne wedki byly wyprodukowane przez malo znaczace firmy. Po kilku miesiacach oczekiwania na wyniki reklamacji otrzymalem nowa sczytowke. Po tym przypadku nad Orlica zadecydowalem, bede robil klejonki i basta, bez wzgledu na koszta! Z doswiadczenia oraz literatury wiem, ze wedki wykonane z wlokien sztucznych pekaja w najbardziej nieoczekiwanym momencie, wystarczy ze ciezka nimfa trafi przy nieudanym manewrze w blank, uszkodzenie jest gwarantowane a blank moze peknac z opoznieniem. W klejonce natomiast w najgorszym przypadku odpeknie lakier gdy jest miernej jakosci. Osobiscie jestem przekonany, ze klejonki – muchowki moga konkurowac z ze sztucznymi wloknami. Naturalnie jedne i drugie maja zalety i wady. Wspolna cecha jest to, ze dobrej jakosci muchowki sa drogie obojetne z jakiego materialu sa wykonane. Dla mnie osobiscie nie ma wiekszej przyjemnosci jak zlapanie ryby na wlasnorecznie „ukrecona” muche i wlasnorecznie „wystrugana” wedke. Na poczatku bylo jak zwykle tysiace pytan. Jak sie do tego zabrac. Trzeba zdobyc konieczna do tego wiedze, zbudowac przyrzady do heblowania, wiazania wystruganych listew /spleiß/ etc. Obecnie mieszkam od lat w Niemczech i wydawaloby sie, ze tu wszystko jest mozliwe. Rozczarowanie moje bylo jednak ogromne gdyz ludzie wykonujacy te wedki utrzymuja z tego swoje rodziny i nie sa skorzy do zdradzania tajemnic. Ja sobie poradzilem inaczej. Kupilem ksiazke „Constructing Cane Rods” napisana przez Pana Ray Gould w jezyku angielskim a ze niestety nie umiem tego jezyka musialem ksiazke przetlumaczyc co nie sprawilo wiele trudnosci, tyle tylko, ze musialem ja przepisac na twardy dysk i przetlumaczyc, wiekszosc jednak dowiedzialem sie z amerykanskich stron internetowych musialem naturalnie tez tlumaczyc. Jak zauwazylem Amerykanie sa bardzo otwarci, bardzo chetnie dziela sie swoja wiedza. Reszta to praktyka proby i jeszcze raz proby a ze z wyksztalcenia jestem techikiem mechanikiem przyszlo mnie to relatywnie latwo. Podstawowym materialem do produkcji jest rodzaj bambusu Arundinaria Amabilis, w wolnym tlumaczeniu to „powabna, urocza trawa”. Nie moge znalezc innego okreslenia. Posrod ok. 1000 gatunkow bambusa tylko tonkin nadaje sie najlepiej dla naszego celu rosnie na niewielkim terenie w prowincji Kwangsi Chinach. Dzieki panujacemu tam klimatowi tonkin osiaga wlasciwosci ktore sa decydujace w dobrej wedce – elastycznosc i sila. Dobry material to tonkin ktory w odpowiednich warunkach lezakowal przez lata. Moze sie nam nasunac wniosek ze, wszystko co dobre musi swoje odlezec tak jak dobre wino jak dobra whiskya a tonkin „przerobiony” na klejonke jest jeszcze drozszy. Na wykonanie dobrej wedki potrzeba poswiecic w zaleznosci od umietnosci do 100 godzin. Dla orietacji podam, ze na klejonego Winstona po uiszczeniu przedplaty czeka sie ok. 6 m-cy. Kosztuje to 3-trzesciowe cacko € 2999,00 /zrodlo Katalog Flyfishing Brinkhoff 2006/2007/. Wedki klejone nigdy nie byly tanie, powodem tak wysokich cen jest calkowicie reczna robota a ta ma swoja cene na calym swiecie. Proces technologiczny wyglada pokrotce nastepujaco: zaraz po zakupie rure bambusowa wewnatrz w miejscu gdzie znajduja sie „kolanka” nalezy przebic, cala rure wygrzac przy pomocy opalarki lub palnika gazowego w celu usuniecia resztek wilgoci i zywicy. Nastepna czynnoscia jest podzielenie rury na ok. 24 listewek. Niektorzy przy wiekszej produkcji stosoja rozcinanie lub frezowanie rury co ma bardzo niekorzystny wplyw na jakosc oraz sile przyszlej wedki, przyczyna jest prosta, przy cieciu wlokna ktore decyduja praktycznie o wszystkim zostaja uszkodzone-poprzecinane. Przy recznym dzieleniu rura peka sama wzdluz tychze wlokien, zachowuja one tymsamym swa sile ktora dala im natura. Kazda z listewek musi byc pod wplywem temperatury /opalarka, lampa spirystusowa/ wyprostowana, kolanka obrobione i ucisniete w glab materialu. Bambus to bardzo wdzieczny material, przy pomocy odpowiedniej temperatury mozna z nim zrobic prawie wszystko, nawet zawiezac na nim supel. Nastepna czynnoscia jest zgrubne heblowanie listewek tylko z dwoch stron, strone zewnetrzna rury pokryta tzw. emalia zostawiamy w spokoju. Strona ta zostaje przez nastepne operacje nie obrabiana. Pierwszy przyrzad nie nadaje jeszcze konicznosci listewkom a przekroj poprzeczny nie jest trojkatem rownobocznym, jest niesymetryczny 58/30 stopni. Drugi przyrzad jest tak zbudowany, ze jestesmy w stanie ustalic wymagana konicznosc heblowanych listewek i uzyskujemy juz konieczny trojkat rownoboczny. W dalszym ciagu sa obrabiane tylko dwie strony. Gotowe listewki tzw. Spleissy 6 sztuk z dosc duzym nadmiarem na dalsza obrobke zwiazuje sie sznurkiem i w specjalnym piecu poddaje sie obrobce termicznej /juz widac co to bedzie, zgrubny ksztalt juz jest/. W piecu odparowuje pozostala wilgoc, tonkin nabiera twardosci, mozna to z grubsza porowac do hartowania stali. Miedzy poszczegolnymi operacjami wymagane jest prostowanie listewek, musza swobodnie i dokladnie lezec w kolei na ostateczne heblowanie, na konkretny wymiar. Dopiero w ostatniej fazie powinno usunac sie emalie ale bardzo uwaznie i nie za duzo, a to z tego wzgledu, ze tuz pod jej powierzchnia znajduja sie wlokna ktore maja decydujacy wplyw na pozniejsza sile wedki. Te ostatnie setki milimetra usuwa sie przy pomocy papieru sciernego. Wszystko to wymaga ogromnego wyczucia. Gdy mamy wszystkie czesci jednakowego wymiaru mozemy sklejac. Sprawdzona jest dwuskladnikowa zywica /Epoxyharz L, albo Epoxyharz HT 2 plus utwardzacz/. Sklejone czesci mozna wygrzewac w piecu co skraca proces schniecia. Ja mam czas, moje blanki odpoczywaja teraz kilka tygodni. Nastepnie oczysczam blanki z kleju montuje rekojesc oraz uchwyt do kolowrotka na specjalny klej ktory wypelnia podobnie jak pianka montazowa wszystkie szczeliny co chroni blank przed dzialaniem wilgoci. Wybor skuwek zalezy od upodobania i zasobow finansowych, na rynku dostepne sa tradycyjne skuwki o przekroju okraglym, bardzo sensowne o przekroju szesciokatnym /najdrozsze/ oraz o mieszanych przekrojach mianowicie szesciokatnym i okraglym przy czym szesciokat pasuje sie na blank. Ze wzgledu obnizenia kosztow gotowego wyrobu obralem inna droge i sprobowalem wykonac polaczenie z tonkinu – szesciokatna bambusowa skuwke ktora jest zamocowana na stale na szczytowej czesci wedziska /zob. Zdjecie/. Moge zapewnic, ze polaczenie to funkcjonuje ale wymaga jeszcze dopracowania, moim zdaniem jest troche za grube ale jest to prototyp. Nastepna czynnoscia jest dalsze tradycjonalnie zbrojenie blanku jak inni koledzy opisywali to juz na tej stronie. Ja dodam tylko, ze bardzo wazne jest znalezienie miejsca na blanku w ktorym beda zainstalowane przelotki. Szuka sie to miejsce analogicznie jak na blanku z sztucznego wlokna. Do umocowania przelotek uzywam prawdziwego angielskiego jedwabiu. Pracuje pod lupa poniewaz jedwab jest b. cienki a od wykonania tej czynnosci zalezy estetyka wyrobu koncowego, tej kochanej klejonki. Gdy mam juz uzbrojona wedke lakieruje ja kilkakrotnie poprzez zanurzenie w lakierze stosowanym przez milosnikow zeglarstwa np. Yachtlack / Nie musze dodawac, ze pomiedzy lakierowaniami konieczne jest szlifowanie powloki lakierowej. Proces ten przedluza sie znacznie poniewaz lakier ten schnie dosc dlugo. Jest to jednak warte zachodu z tego chocby wzgledu, ze powyzszy lakier odporny jest na dzialanie wody morskiej i zachowuje bardzo dobra elastycznosc. To tyle o technologii wykonania. Wiadoma rzecza jest, ze w krotkim artykule nie mozna wszystkiego dokladnie opisac, a przy kazdej czynnosci technologicznej dochodzi sie do wlasnych przemyslen i trickow. Na ten temat zostaly napisane ksiazki gdzie wspomniec musze Pana Garissona prekrusora tegoz fachu ktory obliczal swoje Taper-y na suwaku logarytmicznam. Pozwole sobie w tym miejscu na male porownanie, mianowicie z klejonek z samochodami. Samochody z przed stu laty tez mialy cztery kola jak dzisiaj. Klejonki tez sa wykonywane jak dawniej z bambusu zwanego tonkinem /z innych gatunkow juz sie nie produkuje/ ale to nie te same auta, nie te same klejonki. Dzieki nowym materialom takim jak zywice, lakiery , przelotki z „pamiecia”/ ktore same po odksztalceniu wracaja do stanu pierwotnego/ klejonki przedstawiaja soba nie tylko sztuke dawnego rzemiosla, wiecej, moga konkurowac smialo z sztucznym wloknem. Jak duzo sie zmienilo w tym kierunku swiadczy ponizsze porownanie, Pan Rozwadowski w swojej ksiazce „PORADNIK DLA MILOSNIKOW SPORTU WEDKARSKIEGO....” podal nastepujaca informacje „Pierwsza wedka bambusowa klinkowana wykonana byla przez S. Philipp w Easton w roku 1848 a w roku 1883 firma Hardy Brothers w Alnwix w Angli kolebce muchowego rzemiosla otrzymala pierwsza nagrode za klinkowane wedziska. Nadmienic warto, ze za czasow Pana Rozwadowskiego wedki klinkowe muchowe wazyly przy dlugosci metra 250-500 gramm jak sam autor nadmienia. Dzisiaj klejonki wagowo konkuruja z najlepszymi wloknami. Wedka Kl. 4 9´3´´ potrafi wazyc 112 gram. Informacje na tam tez mozna sie zorientowac jezeli chodzi o ceny. Kazdy z nas muszkarzy jest, smie zareczyc, milosnikiem przyrody i naturalnego srodowiska wszyscy wiemy ile energii pochlania wytworzenie wlokien sztucznych. Bambus natomiast jest produktem naturalnym. Wnioski do wyciagniecia pozostawiam kazdemu z osobna. Niezaprzeczalna i niepodwazalna zaleta klejonej wedki jest tez i to, ze mozemy lowic w trakcie burzy nie zarazajac sie na porazenie poprzez wyladowania atmosferyczne. Odpada tez watpliwa ozdoba wedki jaka jest naklejka z „blyskawica” informujaca tychze zagrozeniach. Jezeli zainteresowalem kogos powazszymi tematami sluze w miare mozliwosci dalszymi informacjami. Moze jeszcze jedna dygresja. Przeczytalem w reklamie sklepu Tajmien, ze wlasciciele staraja sie aby klienci mieli mozliwosc kupienia czegos z „wyzszych polek”. Bardzo mnie sie to spodobalo bo osobiscie tez lubie exkluzywne rzeczy. Kochani Panowie oferujecie do sprzedazy relatywnie wyroby wysokiej jakosci, musicie jednak jeszcze jedna poleczke do gory dobudowac bo klejonki naleza na ta najwyzsza. Kto raz w zyciu sprobowal porzucac dobra klejonka widzial jak wyglada prezetacja suchej muchy przy pomocy tego sprzetu, wyglada hol ryby ten nabedzie taka wedke, niektorym kolegom pozostana niestety tylko marzenia. A moze nie i tak jak ja podejma sie tego dosc skomplikowanego przedsiewziecia i ...zaczna sklejac. Wielu z kolegow muszkarzy jest w posiadaniu takiej wedki ale jej nie uzywa. Moim skromnym zdaniem, powinien ja uzywac, bo jak u pierwszego skrzypka w orkiestrze jego Stradivari nie lezy w sejfie tylko wydaje przepiekne dzwieki na scenie. A propos: wszystkie wiodace firmy swiatowe takie jak Winston, Hardy, Orvis maja w asortymencie klejone wedki. Nazwa firmy ktora posiada niepodwazalne tradycje zobowiazuje. Jezeli ktorys z kolegow zainteresowany jest powyzszym tematem stoje do dyspzycji w drugiej polowie czerwca. Miejsce Kotlina Klodzka. Jestem do rozpoznania .......po wedkach i kapeluszu. W okresie pozniejszym obowiazki przejmuje moj nastepca-zastepca. Troche usmiechu brakuje nam wszystkim.....mam racje? Zamiescilem tez zdjecia w galeri. Z wedkarskim pozdrowieniem Jurek Schick Autor Komentarz Marek Kowalski Bardzo sympatyczny artykul. Zawsze zywilem podziw dla ludzi robiacych cos z pasja. Serdecznosci, Paweł Kisielewski Z artykułu wynika, że robi Pan klejonki ? Mój główny problem to "planing form", oprócz USA nie ma możliwości wykonania formy, a rodzime firmy frezarskie robią wielkie oczy, jak chciałem coś takiego wykonać. Pozdrawiam Paweł Kisielewski S. Cios W 1991 r. miałem przyjemność uczestniczyć w pokazie wykonywania klejonek, który odbywał się we Włoskiej Szkole Wędkarstwa Muchowego. Wykonawacą był Włoch z m. Brescia. Nazwiska nie pamietam, a mojego notesu nie mam pod ręką. Jest on osobą dobrze znaną we Włoszech, a jeśli chodzi o wykonywanie klejonek, to jest jednym z najlepszych specjalistów w swiecie. Dobrze wykonana klejonka to prawdziwe dzieło sztuki. Mariusz Mniej więcej tego spodziewałem sie po wcześniejszym anonsie tego artykułu. Ciekawie, ale pewnie można by o tym jeszcze kilka dalszych... Liczyłem na szczegóły techniczne, zwłaszcza te o najniższych klasach. tonkin OD AUTORA Przede wszystkim dziekuje Kolegom za krytyke i zaiteresowanie. Juz odpowiedzialem na wiele konkretnych zapytan per e-Mail. Moglbym ew. rozszerzyc artykul teraz juz w kierunku czysto fachowych informacji. Jezeli zainteresowanie bedzie w dalszy ciagu tak duze uczynie to moze jeszcze przed urlopem. Ubolewam tylko, ze zdjecia tych wedeczek ktore zamiescilem w galerii wyszly kiepsko. W rzeczywistosci te wedki wygladaja o wiele lepiej, sprobuje zrobic nowe. Niektore z wedek sa "poprzypalane" w specjalny wzor. Pozdrawiam serdecznie Georg Moskwa W roku 1984, będąc po wielu latach krótko w Polsce, udało mi się nabyć w Raciborzu dla przyjaciela trzyczęściową klejonkę muchową. Niestety nigdy nie miałem okazji jej wypróbować. Wykonawca podobno w tym czasie wyjechał do Niemiec. Maciej Pszczolkowski Dzieki za rzeczowy artykul, ktory - byc moze - pobudzi naszych wedkarzy do sprobowanai sil w trudnej dzedzinie budowy klejonek. Wspomniales o trudnosciach jakie napotyka w Europie wedkarz poszukujacy instruktazu w budowie klejonek. Ponizej podaje cztery linki do szkol klejenia wedzisk bambusowych na terenie USA. Ceny za kurs wahaja sie od 850 do powyzej 1500 dolarow USA za kurs (od 5 dni do tygodnia, z zakwaterowaniem i wyzywieniem albo bez). Uwage zwraca duns muir rodcompany (link nr. 2) gdzie indywidualny kurs (jeden nauczyciel na jednego ucznia) kosztuje 1050 dolarow za tydzien. Moi znajomi sa dobrego zdania o organizatorach tych kursow. Zwazywszy ceny klejonek, przejscie takiego kursu moze okazac sie nie tylko doswiadczeniem niemniej interesujacym niz lowienie w USA, ale takze dobra inwestycja i okazja do nawiazania wartosciowych kontaktow. Linki ponizej: tonkin Jurek Schick /Autor/ Serdeczne dzieki za linki jutro tam bede. Ja odkrylem dla siebie nowa pasje zyciowa, bedac przy tej pracy w moim zaimprowizowanym "kaciku" czuje sie podobnie jak bylbym nad pieknym szumiacym potokiem. Jest to zajecie ktore patrzac sie na coraz szybciej uciekajacy czas b. uspokajajace daje poczucie pewnosci siebie i swoich umijetnosci. Szczerze mowiac nie zawsze czlowiek jest w stanie wydac /my wiemy ile/ na licencje,zeby znalezc sie w wymarzonym miejscu. Mnie udalo sie znalezc tzw. zloty srodek poprostu jestem w "temacie" praktycznie caly czas. Mam wiele ideii ktrore przy pomocy niewielkiego szczescia bede mogl zrealizowac. Mam bardzo dobry adres na www. Pan Harald Langer z Austri jest moim wzorem /chociaz troche mlodszy/ wyglada to tak, jakbym widzial siebie. To typowy perfekcjoniosta, napisal mala ksiazke na nurtujacy nas temat - warta przeczytania, choc nie wiele zdradza z zakresu technologicznego procesu. Po zaabsolwowanym u niego kursie z materialow "domu" adept opuszcza seminar z wlasnorecznie wykonana klejonka. Prosze zerknac na ps. w Austri wykonuja mistrzowie b. ciekawe muchowki naprawde warto zobaczyc. Georg Moskwa Hiszpański autor Lluís Brucet opisuje wykonanie klejonek w dwóch reportażach na łamach strony „conmosca” pod . Znającym hiszpański polecam tą stronę. Copyright © 2002 wykonanie focus
Przepis. Świeże ryby opłukać, osolić i pozostawić na 30-60 min w chłodnym miejscu. Bułkę tartą wymieszać dokładnie z mąką pszenną w płaskim naczyniu. Jajko rozbić trzepaczką w głębokim talerzu. Ryby opanierować w jajku i przygotowanej mieszance mącznej. W głębokim oleju piec z obu stron na intensywny złoty kolor.
W dzisiejszych czasach, regularne łowienie dużych ryb na muchę w Polsce jest bardzo trudne. Wody PZW nie należą do najlepiej zarządzanych i złowienie dużego pstrąga lub troci to już wielkie wydarzenie, które wymaga od wędkarza wielu tygodni a nawet miesięcy ogromnego zaangażowania i poświęcenia. Łowiska komercyjne z rybami łososiowatymi to cały czas raczkujący temat w naszym kraju. Łowienie w płytkich stawach hodowlanych z mętną, brunatną wodą jest mało muchowe. My, muszkarze wychowani na górskich rzekach, chcielibyśmy czasami, czegoś na zasadzie odskoczni, mieć realną możliwość zmierzenia się z naprawdę dużymi rybami łososiowatymi. Regularne łowienie dużych ryb najlepiej weryfikuje wędkarskie umiejętności oraz sprzęt. Dostarcza wędkarskich emocji, których nie dadzą pstrągi i lipienie z polskich rzek. Położone na Kaszubach Piaseczno kryje w swoich czystych i głębokich wodach prawdziwe okazy ryb łososiowatych. Oprócz monstrualnych pstrągów tęczowych, możecie tutaj złowić pięknie ubarwione palie oraz różne formy troci jeziorowej. Polskie steelheady Z Mariuszem dokonaliśmy własnego podziału pstrągów tęczowych z Piaseczna. Podzieliliśmy je na zarybieniowe, czyli te, które zostały w tym roku wpuszczone do jeziora oraz na dzikie, czyli ryby zasiedziałe z poprzednich lat. Dzikusy dostarczały zdecydowanie największych emocji podczas holu i stały się dla nas najbardziej pożądanym trofeum. Zasiedziałe tęczaki różniły się od tych wpuszczanych nie tylko smukłą, atletyczną sylwetką i wysrebrzonym ubarwieniem, ale również sposobem żerowania. Ciąg dalszy artykułu autorstwa Macieja Gałgańskiego na stronie 62 WŚ 01/2020. Zachęcamy również do prenumeraty Wędkarskiego Świata – szczegóły tutaj. Zobacz też: Tajemnice zawodniczej metody żyłkowej Wędkarstwo muchowe – artykuły WŚ Pierwsze kroki z muchówką na nizinach Muchowy boleń Kalendarz brań ryb
. jak zrobić muche na ryby
